KOORREGIE

blog van Meta Stevens over koorregie en podiumpresentatie

Dag Jeroen

april5

Jeroen Groenendijk is overleden. Veel te jong en veel te vroeg. Had al veel gedaan, maar had nog veel meer moeten doen.

Meer dan tien jaar geleden was ik overspannen. Ik stopte met Dekoor, zette Prove it op pauze, en zat de hele dag thuis onder een dekentje voor de tv. Toen het langzaam weer wat beter ging vond ik dat het tijd was om me weer voorzichtig te laten zien aan de buitenwereld. Ik besloot de cursus ‘authentiek spel’ te doen. Dat was bij Jeroen.
En in de roos. Ik kon mezelf zijn, het was veilig, lekker fysiek, speels en goed voor mij. We moesten zelfs een monoloog doen, en ondanks eng, was het ook een belangrijke stap terug naar “hé ik ben er ook en ik mag gezien worden!”

Niet veel later kwam ik Jeroen een keer op de fiets tegen, en toen we doorpraatten, bleek tussen neus en lippen door dat hij de nieuwe regisseur was van ‘mijn’ Dekoor! Inmiddels is het meer ‘zijn’ Dekoor… Hij heeft er veel langer gewerkt, en prachtige shows gemaakt.

Er zijn niet zoveel koorregisseurs. Was hij koorregisseur? Ik zou eerder zeggen dat hij muzíek regisseerde. Hij wilde de muziek laten communiceren, en de regie kon daarbij helpen.
Wat ik mooi vond aan zijn regies, is dat hij de zangers op een fysieke manier in het lied zette. Bij Sheleg al Yiri bijvoorbeeld deden de zangers er het hele nummer over om hun armen hoog en breed te spreiden. Je vergt daarbij zoveel van je zangers dat het nummer extra diepte krijgt.
Maar mooier nog, hij zocht naar een mengeling van fysieke inspanning en mentale ontspanning. De zangers moeten zich goed voelen op het podium, zichzelf kunnen zijn. Authentiek.

Een mooie illustratie daarvan heb ik van oud-Dekoorder Rogier. Hij had een solo. Maar bij Rogier sta je als regisseur dan voor een uitdaging: laat je m staan, of kan ie beter lopen, zet je m achter of voor op het toneel, laat je hem zich richten naar het publiek of juist in zichzelf gekeerd? Het lijkt wel of niets hem in de juiste ontspanning kan zetten. Hoe goed hij ook zingt, het blijft er altijd wat onhandig uit zien.
Tot ze na de repetitie in Parnassos een biertje dronken. Jeroen keek nog eens goed: daar zat Rogier, met een biertje in de ene hand, en een sigaret in de andere, volkomen ontspannen en natuurlijk. Aha, dus dát is de oplossing! De solo van Rogier vond dus plaats aan een tafeltje, met bier en peuk. Of althans, bijna. Die mocht ie er bij denken.

Jeroen, ik hoop dat je het goed hebt, dat ze lekkere muziek hebben daarboven, en vooral dat je af en toe een goed deuntje mee mag spelen.

Geplaatst in in memoriam
4 reacties op

“Dag Jeroen”

  1. Avatar 6 april 2011 om 14:01 Meta Stevens zegt:

    Rogier vult me nog aan:
    “Verhaal is bijna goed, biertje was er niet bij, maar ik heb serieus drie avonden in Huis aan de Werf zitten roken. Inclusief vrijstelling van het theater en achter het drumstel verstopte asbak. In mijn eentje aan de zijkant van het podium, terwijl ik van de zenuwen nauwelijks mijn sigaret aan kreeg.”


  2. Avatar 9 juli 2013 om 17:52 Nienke zegt:

    Wow, twee jaar later komt dit echt als een schok voor me. Ik heb ooit, in 2005 of 2006 (toen ik ook niet zo lekker in mijn velletje zat) acteerlessen gehad bij Jeroen. Misschien wel dezelfde als jij. Nu leek het me heel leuk om dat weer te doen en met een rondje googlen naar zijn toneelschool kom ik er nu dus achter dat Jeroen er niet meer is. Verdrietig. Een mooie, authentieke man. Zowel warm als krachtig en inderdaad in staat een veilige sfeer te creëren voor zijn cursisten. Dankjewel, Jeroen.


  3. Avatar 9 juli 2013 om 18:02 Meta Stevens zegt:

    Hoi Nienke, Dank voor je reactie. Raar hè als je je van geen kwaad bewust bent en iemand blijkt er gewoon ineens niet meer te zijn! Ik kan me voorstellen dat je daar even van moet bijkomen… Grote kans dat het dezelfde Jeroen is: Utrecht, Lombok? Mocht je nog verder van gedachten willen wisselen, mail me gerust! E-mailadres is afgeschermd met JavaScript En verder sterkte met het wennen aan het idee zeg maar. x Meta


  4. Avatar 12 juli 2013 om 10:42 Nienke zegt:

    Hoi Meta,

    Wat een lieve reactie, dankjewel :-) Het gaat inderdaad om dezelfde Jeroen, ik heb even gegoogled. En Lombok klopt ook. Inderdaad raar. Zo’n bijzondere man leeft gelukkig in veel mensen voort. Hij heeft mij toen in ieder geval geholpen wat meer in mijn kracht te staan. Voor mij is het goed zo verder, hoor. Maar dank voor je lieve aanbod om te mogen e-mailen.

    Liefs, Nienke